Kunstenares Grace Ellen Barkey, geboren in Surabaya, Indonesië, studeerde dansexpressie en moderne dans aan de Theaterschool in Amsterdam. Ze werkte na haar opleiding als actrice en danseres. Ze choreografeerde verscheidene producties, alvorens ze in 1986 Needcompany mee oprichtte. Voor Needcompany realiseerde Grace Ellen Barkey de choreografieën van Need to Know (1987), ça va (1989), Julius Caesar (1990), Invictos (1991), Antonius und Kleopatra (1992) en Orfeo (1993). Daarnaast acteerde ze in een aantal van deze producties alsook in The Snakesong Trilogy - Snakesong/Le Voyeur (1994), Caligula (1997), Needcompany’s King Lear (2000), Images of Affection (2001), No Comment (2003), De Lobstershop (2006), Het Hertenhuis (2008), De kunst der vermakelijkheid (2011), Marktplaats 76 (2012), De blinde dichter (2015), Needlapb en The House of Our Fathers. In Goldfish Game (2002), de eerste langspeelfilm van Jan Lauwers & Needcompany, maakte ze deel uit van de cast.

Sinds 1992 bouwt ze met haar eigen ensceneringen gestaag een succesvolle internationale carrière uit. Theater am Turm in Frankfurt coproduceerde haar eerste voorstellingen One (1992), Don Quijote (1993) en Tres (1995). Needcompany-producties waren Stories (Histoires/Verhalen) (1996), Rood Red Rouge (1998) and Few Things (2000). Deze laatste productie werd zowel in eigen land als internationaal zeer enthousiast onthaald. Met (AND) (2002) overschreed kunstenares Grace Ellen Barkey met onweerstaanbare flair alle grenzen van het theater, de dans en de muziek. In 2005 bracht Grace Ellen Barkey Chunking en werd zij genomineerd voor de cultuurprijzen van de Vlaamse Gemeenschap (2005).
Voor de dansvoorstelling The Porcelain Project (2007) creëerde zij samen met Lot Lemm een porseleinen installatie. In 2010 maakten zij de voorstelling This door is too small (for a bear), in 2013 MUSH-ROOM (2013) en in 2016 FOREVER.

LEMM&BARKEY

In 2004 startten Grace Ellen Barkey & Lot Lemm naar aanleiding van hun nauwe artistieke samenwerking Lemm&Barkey op: ze ontwierpen de kostuums voor De kamer van Isabella (2004) en bedachten voor Chunking en The Porcelain Project het concept, het decor en de kostuums. In 2007 creëerden zij een museale porseleinen installatie n.a.v. de voorstelling The Porcelain Project. Deze was te zien in verschillende musea zoals o.m. BOZAR (Brussel) en het Benaki museum (Athene). Vervolgens nodigde curator Luk Lambrecht hen uit voor de groepstentoonstelling I am your private dancer (2008) in het CC Strombeek, maakten zij werk voor de groepstentoonstelling Het spel van de waanzin, over gekte in film en theater (2008) van het Dr. Guislain museum (Gent) en werden zij uitgenodigd voor de tentoonstelling Down to Earth (2009) in het luik “hedendaags keramiek” door curator Hugo Meert.

Curator Pieter ’T Jonck nodigde Lemm&Barkey uit om een tentoonstelling te maken over hun laatste drie producties Chunking (2005), The Porcelain Project (2007) en This door is too small (for a bear) (2010) in het Modemuseum Hasselt in 2012. Deze tentoonstelling staat in de derde editie van de Triënnale Hasselt / Superbodies: een kunstproject voor actuele beeldende kunst, mode en design. Hiervoor maakten zij 18 videos, een installatie waarin bijna terloops beelden geconstrueerd en gedeconstrueerd worden. Menselijke figuren worden vormen, materie wordt lichaamsdeel, aarzeling wordt erotiek.